İnsan nedir?Hiç düşündünüz mü daha önce?.. Düşünüp düşünmediğinizi bilmiyorum ancak ben bir hayli düşündüm bu konuda fakat bir nokta eksik kalmıştı... Ölü Canlar ' ı okuyana kadar...
İnsan,kendi sonunu getirmeye meraklı bir zihniyettir.Her şeyin farkındadır,bilir , görür , anlar ama hiçbir şeyin farkında değil gibi davranır ve aslında tam da bu insanın sonunu getirir.
İnsanın sonunu hazırlayan bu durum , yokmuş gibi davranma durumu neye karşıdır?Kediye,köpeğe,insana...Hepsine evet;ancak tüm bu nesneler insan için üzüntü kaynağı durumundaysa,bu nesneler veya olaylar insana sıkıntı yaratıyorsa...Çünkü insanoğlu denilen bu tehlikeli varlık; onu üzen onu inciten tüm o nesneleri,tüm o olayları yok sayıyor;gözlerini , kulaklarını ve tüm duyularını kapatıveriyor,yok ettiğini sanıyor her şeyi...
İşte Gogol da bunu fark ediyor ve diyor ki :
"Benim karakterim kusurlu,belki hepiniz onu aşağılayacaksınız,onu yok sayacaksınız ancak herkesin karakteri gibi kusursuz değil Çiçikov , size onun tüm kusurlarını anlatacağım."
Ve anlatmaya başlıyor Gogol , kusurlu Çiçikov'u...
Kitabı yarıladıktan sonra hafifçe duraksıyorsunuz;kafanızı kaldırıp her şeyi anladığınızı,yok saydıklarınızın yok olmadığını fark ediyorsunuz ve sonra tüm zihninizde bir soru yankılanıyor, yalnızca bir soru:"Benim içimde de bir Çiçikov yatmıyor mu?"
Peki hepimizin içinde yer alıp almadığını sorgulayacağımız bu Çiçikov kitapta neler yapıyor,nasıl bir kusuru var ki?
Tüm bunları anlatacağım ancak bundan önce şuna değinmek istiyorum;klasiği yorumlamanın haddime olmadığı kanısındaydım ancak Gogol,kitabın en başında;
"Kim olursan ol ey okur,ister yüksek tabakadan önemli biri,ister basit bir halk arasından sıradan biri ol;Tanrı sana eğer okuyup yazabilme gibi bir üstünlük bağışlamış ve benim kitabım da eline geçmişse,bana yardım etmeni rica ediyorum senden..."
diyerek beni kitabına yorumlamaya çağırıyor;bu yüzden yaklaşık 400 sayfa birbirimize ettiğimiz yoldaşlık hatırına kırmayacağım Gogol'u yorumlayacağım.Bu cümlemden sonra karakterlerden biri de Gogol mu ? sorusu gelecek aklınıza muhtemelen,hayır.O size kitapta karakterden daha yakın...
Şehre gelen bir adam...Sürekli devlet büyüklerinin özellikleriyle ilgileniyor ve günler sonra o devlet büyüklerinin yanlarına sırasıyla uğrayarak şehirdeki en sevilen adam oluyor,daha sonra bu devlet büyüklerinden çiftlik sahiplerini öğreniyor;tek...tek...Peki ama neden?Nedir bu adamın derdi?Ardından öğrendiği çiftlik sahiplerinin evlerine gidiyor ve her çiftlik sahibi o adama hayran kalıyor,amacına ulaştığını anlayan adamın artık tek yapması gereken birkaç soru sormak oluyor:
"Bu zamana kadar çok ölünüz oldu mu?
"Peki bunları bana satmak ister miydiniz?" Peki ama neden?Nedir bu adamın derdi?Nedir bu Çiçikov'un derdi?
Tüm bu sorulara Gogol cevap vereceğini söylüyor kitabın başında ancak daha sonra cümleye küçük bir ricasını iliştiriyor:"Lütfen sabret okurum."okura da sabretmekten başka bir şey düşmüyor , kitabın yarısına kadar Çiçikov'un onlarca eve giderek ölü canlar almaya çalışmasını okuyoruz ama nedeni hala belirsiz.
Birinci cildin ardından Çiçikov'un aslında herkesin o sevdiği tombiş adam olmadığını öğreniyoruz.İkinci cilde hazırlanırken çevirmen tarafından yazılan bir bilgiyle küçük bir sızı hissettim bedenimde,neden üzüldün ki dedim neden yani?Ama cevabı biliyordum,okursanız siz de bileceksiniz.
Sol taraftaki ÇİÇİKOV
Yazılan bilgi Gogol'un ikinci cildi yazarken rahatsızlandığı ve ikinci cilde dair birçok sayfayı yaktığını,Gogol'un çektiği acıdan dolayı aç kalarak öldüğünü belirtiyordu.
Bu bilgi içimin yanmasına neden olmasının yanısıra bana ikinci cildin parçası kayıp bir puzzle gibi üzüntü vereceğini de haber veriyordu.
İkinci cildin son bölümünü okuyamadım çünkü ondan öncesi eksikti, Gogol'un yaktığı sayfalar arasında yer alıyordu muhtemelen,ve ikinci ciltte kimi cümle eksikti.Ama beğendiğim yerlerin olmadığını söylemek Gogol'a tam anlamıyla haksızlık olur.
Kitapla çok büyük bir inatlaşma yaşadım,konusu güzel ; dili çok ağırdı.Birinci cildi güzel , ikinci cildi eksikliğine rağmen birinci ciltten daha güzeldi.Ancak tüm bu eksiklik puzzle yaparken kaybolan parçaydı benim için ve artık puzzle onu duvara asabileceğim kadar güzel değil.Üzgünüm Gogol böyle bir değerlendirme yaptığım için çok çok üzgünüm.Tüm kitap boyunca esprilerinle beni güldürdüğün için,kimi zaman benim yanımdaymışsın gibi bir his verdiğin için teşekkürler...
Ölümün kayıp parçadan daha çok üzdü beni...Puanım : 2.5/5
Bana bu kitabı hediye eden canım dostum Deniz,kitabın her kelimesinde bana Gogol'la tanışmama vesile olduğun için teşekkür ettim sana...İyi ki varsın...Tekrardan teşekkürler s...Seni seviyorum dostum...
Yorumlar
Yorum Gönder